درمان سندرم تونل کارپ: راهنمای کامل و جامع
سندرم تونل کارپ یکی از شایعترین مشکلات عصبی-عضلانی در دنیای امروز است که اغلب افراد شاغل پشت میز یا کارگران صنعتی با آن مواجه میشوند. این بیماری نهتنها باعث درد و ناراحتی مداوم در ناحیه مچ دست میشود، بلکه در صورت عدم درمان میتواند به ضعف دائمی در دست و انگشتان منجر گردد. در این مقاله قصد داریم بهطور جامع به بررسی علل، علائم، روشهای تشخیص و راههای درمان سندرم تونل کارپ بپردازیم تا شما بتوانید با آگاهی کامل با این مشکل مقابله کنید یا از بروز آن پیشگیری نمایید.
سندرم تونل کارپ چیست؟
معرفی اجمالی سندرم تونل کارپ
سندرم تونل کارپ یک اختلال عصبی است که در نتیجه فشار واردآمده بر عصب میانی (Median Nerve) در ناحیه مچ دست ایجاد میشود. تونل کارپال یک فضای باریک در کف دست است که عصب میانی و تاندونهای عضلات خمکننده انگشتان از آن عبور میکنند. هنگامی که این فضا به دلایلی مانند التهاب، تورم یا فشار مکانیکی کاهش پیدا کند، عصب میانی تحت فشار قرار میگیرد و علائم بالینی ظاهر میشود.
این بیماری عمدتاً در افراد بین ۳۰ تا ۶۰ سال دیده میشود و زنان بیشتر از مردان در معرض آن هستند. در بسیاری از موارد، شغل افراد نقش پررنگی در بروز این سندرم دارد، بهخصوص کسانی که کارهای تکراری با دست انجام میدهند مانند تایپیستها، آرایشگران، آشپزها، مکانیکها و کارگران صنعتی.
علائم شایع این بیماری چیست؟
علائم سندرم تونل کارپ میتواند به مرور زمان شدت پیدا کند. معمولاً بیماران از احساس سوزنسوزن شدن، بیحسی و درد در ناحیه کف دست و انگشتان شست، اشاره و میانی شکایت دارند. این علائم بهویژه در شبها و هنگام خواب شدت میگیرند و باعث بیدار شدن بیمار میشوند.
در موارد پیشرفتهتر، بیمار ممکن است دچار ضعف عضلانی در دست شده و حتی قادر به نگهداشتن اشیا نباشد. افتادن اشیا از دست و ناتوانی در انجام کارهای روزمره مانند بستن دکمه پیراهن یا گرفتن خودکار از نشانههای وخامت بیماری است.
علل بروز سندرم تونل کارپ
عوامل محیطی و شغلی
کارهای تکراری که با استفاده زیاد از مچ دست همراه هستند، از دلایل اصلی بروز سندرم تونل کارپ محسوب میشوند. افرادی که ساعتها پشت کامپیوتر مینشینند، با ماوس و کیبورد کار میکنند یا فعالیتهایی مانند خیاطی، نجاری و حتی بازی با تلفن همراه انجام میدهند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
استفاده مکرر از ابزارهای ارتعاشی مانند دریل، چکش برقی یا وسایل صنعتی دیگر نیز یکی از علل مهم این سندرم است. فشارهای مکانیکی ممتد و حرکات تکراری باعث تورم در ناحیه تونل کارپال و در نهایت فشرده شدن عصب میانی میشود.
بیماریها و شرایط زمینهای
بسیاری از بیماریهای سیستمیک میتوانند زمینهساز بروز سندرم تونل کارپ شوند. از جمله:
دیابت: که باعث آسیب تدریجی به اعصاب محیطی میشود.
آرتریت روماتوئید: التهاب مفاصل و بافتهای اطراف عصب باعث فشار بیشتر بر عصب میانی میشود.
کمکاری تیروئید: میتواند منجر به تجمع مایع در تونل کارپال شود.
بارداری: بهدلیل احتباس مایعات و تغییرات هورمونی، بسیاری از زنان باردار بهطور موقت دچار علائم این سندرم میشوند.
در برخی افراد، حتی عوامل ژنتیکی و ساختار آناتومیک مچ دست میتواند ریسک ابتلا را افزایش دهد.
چگونه سندرم تونل کارپ تشخیص داده میشود؟
معاینه فیزیکی توسط پزشک
اولین گام برای تشخیص، مراجعه به پزشک متخصص ارتوپدی یا نورولوژی است. پزشک با انجام معاینه فیزیکی و بررسی علائم بالینی، به بررسی وضعیت عصب میانی میپردازد. یکی از تستهای ساده، «تست تینل» است که با ضربه زدن بر روی مچ دست، پزشک به بررسی تحریکپذیری عصب میپردازد. در صورتی که بیمار احساس سوزش یا بیحسی در انگشتان داشته باشد، این احتمال وجود دارد که عصب میانی تحت فشار قرار گرفته است.
تست دیگر، تست «فلن» است که در آن بیمار باید مچهای خود را خم کند و در حالت خاصی نگه دارد. اگر بعد از چند ثانیه علائم سوزنسوزن شدن یا درد ظاهر شود، احتمال وجود سندرم تونل کارپ تقویت میشود.
تستهای تخصصی و نوار عصب
در کنار معاینه فیزیکی، تستهای الکترونوروگرافی و نوار عصب نیز به تأیید تشخیص کمک میکنند. این تستها میزان هدایت الکتریکی عصب را اندازهگیری کرده و نواحی آسیبدیده را مشخص میکنند. در بسیاری از موارد، تنها راه قطعی برای تشخیص و ارزیابی شدت بیماری، انجام این آزمایشهاست.
روشهای درمان غیرجراحی سندرم تونل کارپ
استراحت و تغییر سبک زندگی
اولین و مهمترین اقدام در درمان غیرجراحی، استراحت دادن به دست و کاهش فعالیتهایی است که موجب فشار بر مچ دست میشود. اگر شما در محیط کاری با کامپیوتر کار میکنید، توصیه میشود در فواصل زمانی مشخص دستهایتان را استراحت دهید. استفاده از صفحهکلید و ماوس ارگونومیک نیز نقش مؤثری در کاهش فشار دارد.
باید از حرکات تکراری پرهیز کرد و سعی کرد تا مچ دست در حالت طبیعی و صاف باقی بماند. خوابیدن با دستهای تا شده زیر سر یا بدن نیز میتواند علائم را بدتر کند؛ در نتیجه باید به وضعیت خواب و نشستن دقت بیشتری شود.
فیزیوتراپی و تمرینات کششی
یکی از مؤثرترین روشهای غیرجراحی برای درمان سندرم تونل کارپ، انجام تمرینات فیزیوتراپی و کششی منظم است. این تمرینات با هدف کاهش التهاب، افزایش گردش خون، و بهبود عملکرد عصب میانی طراحی شدهاند. فیزیوتراپیستها معمولاً برنامههای خاصی متناسب با شدت علائم شما ارائه میدهند که شامل حرکات کششی دست، تقویت عضلات ساعد و مچ، و اصلاح وضعیت بدن است.
تمریناتی مانند کشش عصب میانی (Median Nerve Gliding Exercises) یا حرکات کششی مچ دست میتوانند علائم را کاهش داده و از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند. تکرار منظم این حرکات در کنار مراقبتهای دیگر، بهویژه در مراحل ابتدایی بیماری، میتواند تأثیر فوقالعادهای داشته باشد.
بهطور مثال، یکی از تمرینات رایج، خم و باز کردن آرام مچ دست با کمک یک توپ نرم است. این تمرین باعث تقویت عضلات و کاهش فشار بر عصب میشود. با این حال، نباید بدون مشورت با متخصص فیزیوتراپی تمرینات را شروع کرد، زیرا برخی حرکات ممکن است باعث تشدید علائم شوند.
استفاده از آتل و بریس شبانه
آتلهای مچ دست یا همان بریسها، وسایلی هستند که با نگه داشتن مچ در موقعیتی ثابت، فشار وارد بر عصب میانی را کاهش میدهند. این آتلها معمولاً در هنگام خواب استفاده میشوند تا از خم شدن مچ و فشار بیشتر جلوگیری کنند.
بسیاری از بیماران پس از تنها چند شب استفاده از آتل، کاهش قابل توجهی در علائم مانند بیحسی شبانه و درد صبحگاهی گزارش میدهند. انتخاب بریس مناسب نیز اهمیت زیادی دارد؛ آتل باید سبک، راحت، و متناسب با اندازه دست باشد. برخی مدلها حتی قابل تنظیم هستند تا فشار را بهدرستی توزیع کنند.
استفاده مداوم و صحیح از آتلها نهتنها روند بهبودی را تسریع میکند بلکه در برخی موارد، نیاز به جراحی را نیز به تعویق میاندازد یا کاملاً از بین میبرد.
داروهای ضد التهاب و تزریق کورتیزون
اگر درمانهای اولیه مؤثر نباشند، پزشکان ممکن است استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن را تجویز کنند. این داروها با کاهش التهاب اطراف عصب میانی، موجب کاهش درد و سوزش میشوند.
در موارد شدیدتر یا مزمن، تزریق کورتیزون به ناحیه تونل کارپ ممکن است پیشنهاد شود. کورتیزون یک داروی ضد التهاب قوی است که مستقیماً به ناحیه آسیبدیده تزریق میشود و در مدت زمان کوتاه باعث تسکین علائم میگردد.البته این روش درمانی معمولاً بهصورت موقتی اثرگذار است و در صورت ادامه فشار، علائم بازمیگردند.
تزریق کورتیزون باید تنها توسط پزشک متخصص انجام شود و نباید بیش از حد تکرار گردد، زیرا مصرف مکرر آن میتواند بافتهای اطراف را ضعیف کند و آسیبهای جدیدی ایجاد نماید.
درمانهای جراحی سندرم تونل کارپ
جراحی باز یا آندوسکوپی؟
زمانی که درمانهای غیرجراحی مؤثر نباشند یا آسیب به عصب شدید شده باشد، گزینه جراحی مطرح میشود. دو روش اصلی برای جراحی سندرم تونل کارپ وجود دارد: جراحی باز و جراحی آندوسکوپی.
در جراحی باز، یک برش کوچک بر روی مچ دست ایجاد میشود و پزشک با دسترسی مستقیم به تونل کارپ، رباط عرضی را قطع میکند تا فشار از روی عصب برداشته شود. این روش سنتیتر است اما نتایج مطمئنتری دارد.
در روش آندوسکوپی، یک دوربین بسیار کوچک از طریق برشی کوچک وارد مچ میشود و پزشک با استفاده از ابزار مخصوص، رباط را بدون ایجاد برش بزرگ قطع میکند. این روش کمتهاجمیتر است و زمان بهبودی کوتاهتری دارد، اما به مهارت بالای جراح نیاز دارد.
انتخاب روش جراحی بسته به شدت بیماری، وضعیت جسمی بیمار، و تجربه جراح متفاوت است. هر دو روش در صورت انجام صحیح، موفقیت بالایی در بهبود علائم دارند.
دوران نقاهت بعد از عمل
بعد از جراحی، دوران نقاهت بسته به نوع عمل و وضعیت جسمی فرد متفاوت است. معمولاً بیماران پس از ۲ تا ۶ هفته میتوانند به فعالیتهای روزمره خود بازگردند، ولی بهبود کامل عملکرد دست ممکن است تا ۳ ماه زمان ببرد.
در این دوره، فیزیوتراپی نقش حیاتی دارد. حرکات بازیابی دامنه حرکت، تقویت عضلات و جلوگیری از سفت شدن مچ دست، بخشی از روند بازتوانی است. همچنین مراقبت از محل جراحی، تمیز نگه داشتن زخم، و پرهیز از بلند کردن اشیاء سنگین در چند هفته اول توصیه میشود.
اگرچه بسیاری از بیماران بعد از جراحی به بهبودی کامل دست مییابند، ولی در موارد نادر ممکن است علائم باقی بمانند یا حتی عود کنند. پیروی کامل از دستورات پزشک و برنامه توانبخشی، کلید موفقیت درمان جراحی است.
تفاوت بین درمانهای خانگی و پزشکی
آیا درمان خانگی مؤثر است؟
درمانهای خانگی اغلب بهعنوان اولین خط دفاعی برای کنترل علائم سندرم تونل کارپ مورد استفاده قرار میگیرند، بهویژه زمانی که بیماری در مراحل ابتدایی خود قرار دارد. این درمانها شامل مواردی چون استفاده از کمپرس سرد یا گرم، ماساژ دست، رعایت وضعیت مناسب مچ در هنگام خواب و انجام حرکات کششی سبک میشود.
بسیاری از افراد از ترکیب این روشها با استراحت کافی، استفاده از آتل در شب و تغییرات ساده در سبک زندگی، بهبود قابل توجهی را تجربه میکنند. بهعنوان مثال، برخی از بیماران گزارش میدهند که استفاده از روغنهای گیاهی مانند روغن زنجبیل یا روغن کرچک برای ماساژ ناحیه مچ، درد را کاهش داده است. همچنین طب سوزنی و روشهای درمانی سنتی نیز در برخی افراد تأثیرگذار بودهاند.
با این حال، درمانهای خانگی باید با احتیاط انجام شوند و در صورتی که علائم بیش از دو هفته باقی بمانند یا بدتر شوند، حتماً باید با پزشک مشورت شود. عدم درمان مناسب در مراحل پیشرفته میتواند منجر به آسیب دائمی عصب شود که دیگر با درمانهای خانگی قابل جبران نیست.
مزایا و معایب هر روش
هر روشی، چه خانگی و چه پزشکی، مزایا و محدودیتهای خاص خود را دارد:
| نوع درمان | مزایا | معایب |
|---|---|---|
| درمان خانگی | کمهزینه، بدون عوارض جانبی، در دسترس در خانه | ممکن است در موارد شدید مؤثر نباشد |
| درمان غیرجراحی | روشهای متنوع، امکان بازگشت به کار سریع، بدون برش | در موارد مزمن یا شدید ممکن است کافی نباشد |
| درمان جراحی | راهحل قطعی در موارد شدید، درصد موفقیت بالا | نیاز به زمان نقاهت، هزینه بیشتر، احتمال عوارض جراحی |
بنابراین بهترین راه، ترکیبی هوشمندانه از روشهای خانگی و پزشکی است که با نظر پزشک انجام میشود. بیمار باید نقش فعالی در روند درمان خود داشته باشد و از هر فرصتی برای تسریع بهبود بهره ببرد.
نقش تغذیه و سبک زندگی در بهبود
غذاهای ضد التهاب
تغذیه نقش مهمی در سلامت کلی بدن و کاهش التهاب ایفا میکند. مصرف غذاهایی که خاصیت ضد التهابی دارند میتواند در کاهش درد و بهبود علائم سندرم تونل کارپ مؤثر باشد. برخی از مهمترین مواد غذایی مفید شامل:
ماهیهای چرب مانند سالمون، ساردین و تن: حاوی امگا ۳ که خاصیت ضد التهابی قوی دارد.
میوهها و سبزیجات رنگی: مانند توتفرنگی، بلوبری، اسفناج، کلم بروکلی که سرشار از آنتیاکسیدان هستند.
زردچوبه و زنجبیل: دو ماده غذایی بسیار مؤثر در کاهش التهاب مزمن بدن.
آجیلها و دانهها: مانند بادام، گردو و تخم چیا که حاوی اسیدهای چرب مفید هستند.
روغن زیتون بکر: جایگزینی مناسب برای روغنهای صنعتی.
در عین حال باید از مصرف غذاهای فرآوریشده، قندهای ساده، فستفودها، نوشیدنیهای گازدار و روغنهای گیاهی صنعتی پرهیز شود. این مواد میتوانند التهاب را تشدید کنند و مانع روند بهبود شوند.
فعالیت بدنی و وضعیت بدن
فعالیت بدنی منظم و اصلاح وضعیت بدن از دیگر مؤلفههای حیاتی در درمان و پیشگیری سندرم تونل کارپ است. تمرینات کششی روزانه برای مچ دست، ساعد و انگشتان نهتنها درد را کاهش میدهد بلکه از خشکی و ضعف عضلات نیز جلوگیری میکند.
همچنین توجه به وضعیت نشستن، ایستادن و کار کردن بسیار مهم است. برای مثال، هنگام تایپ کردن، مچ دست باید صاف و موازی با سطح میز قرار بگیرد و از خم شدن بیش از حد آن جلوگیری شود. استفاده از میز و صندلی ارگونومیک نیز نقش مهمی در کاهش فشار بر دستها دارد.
ترکیب یک رژیم غذایی سالم، تمرینات مناسب، و وضعیت بدنی درست، سیستم دفاعی بدن را تقویت کرده و توانایی آن برای مقابله با التهابات و آسیبهای عصبی را افزایش میدهد.
پیشگیری از ابتلا به سندرم تونل کارپ
نکات کلیدی برای پیشگیری در محیط کار
محیط کار، یکی از شایعترین مکانهایی است که افراد در آن با سندرم تونل کارپ مواجه میشوند. برای پیشگیری، رعایت چند نکته ساده اما مهم میتواند بسیار کمککننده باشد:
استفاده از تجهیزات ارگونومیک: مانند صفحهکلید و ماوس مناسب، صندلی قابل تنظیم و میز با ارتفاع مناسب.
استراحتهای منظم: هر ۳۰ دقیقه کار با کامپیوتر، حداقل ۵ دقیقه استراحت برای کشش دستها.
اصلاح طرز نشستن: کمر صاف، شانهها رها و مچها در یک خط مستقیم با ساعد.
اجتناب از فشار طولانی بر مچ: مانند تکیه دادن دست روی لبه میز یا تکیه دادن وزن بدن بر روی دستها.
استفاده از آتل در طول فعالیتهای تکراری در صورتی که سابقه این مشکل وجود دارد.
تمرینات ساده برای روزمره
انجام روزانه تمرینات سبک کششی میتواند به حفظ سلامت مچ دست کمک کند. چند تمرین مفید شامل:
کشش عصب میانی: باز کردن انگشتان و کشیدن بازو به سمت بیرون در حالی که کف دست رو به پایین است.
چرخش مچ دست: با چرخاندن دایرهای دستها در هر دو جهت، مچ دست را گرم کنید.
باز و بسته کردن مشت: به مدت ۳۰ ثانیه، مشتها را باز و بسته کرده و سپس استراحت دهید.
انجام این تمرینات تنها چند دقیقه زمان نیاز دارد، اما تأثیر زیادی در پیشگیری از سندرم تونل کارپ دارد، بهویژه برای کسانی که روزانه ساعات طولانی با دست خود کار میکنند.
تجربه بیماران و توصیههای کاربردی
داستانهای واقعی از افراد مبتلا
خواندن تجربه دیگران میتواند درک عمیقتری از روند درمان، چالشها و راهکارهای عملی سندرم تونل کارپ ارائه دهد. بسیاری از بیماران میگویند که ابتدا علائم را نادیده گرفتند، گمان کردند فقط خستگی ساده است یا ناشی از خواب بد شبانه است، اما به مرور با افزایش بیحسی و درد، متوجه جدی بودن وضعیت شدند.
مثلاً «مینا»، کارمند اداری ۳۴ ساله، میگوید:
“اولش فقط شبها دستم خواب میرفت، بعد انگشتانم مثل برقگرفتگی تیر میکشید. وقتی دیگه خودکار رو نمیتونستم بگیرم، به پزشک مراجعه کردم. فیزیوتراپی و آتل شبانه خیلی کمکم کرد. اما مهمترین چیز تغییر سبک کارم بود؛ دیگه هر یک ساعت، پنج دقیقه استراحت میکنم.”
یا «رضا»، مکانیک ۴۵ ساله، میگوید:
“بعد از ماهها بیتوجهی مجبور شدم جراحی کنم. از نتیجهاش راضیم ولی کاش زودتر درمان میکردم. الان به همه کارگرهام یاد میدم چطور مچ دست رو مراقبت کنن.”
این تجربیات نهتنها آموزنده هستند، بلکه نشان میدهند اقدام زودهنگام چقدر در پیشگیری از پیشرفت بیماری اهمیت دارد.
توصیههای مؤثر از زبان بیماران
افرادی که با موفقیت سندرم تونل کارپ را کنترل کردهاند، معمولاً چند توصیه کلیدی دارند:
تعلل نکنید: اگر علائمی مثل سوزنسوزن شدن، بیحسی یا درد دارید، منتظر نمانید؛ به پزشک مراجعه کنید.
سبک زندگیتان را تغییر دهید: از وضعیت بدنی، تایپ طولانی بدون استراحت، یا استفاده نادرست از تلفن همراه اجتناب کنید.
ورزش و تغذیه را جدی بگیرید: تمرینات کششی و تغذیه مناسب تأثیر زیادی در بهبود دارد.
آتل شبانه فراموش نشود: این وسیله ساده میتواند از تشدید بیماری جلوگیری کند.
با استرس مقابله کنید: استرس میتواند انقباض عضلات را بیشتر کند و علائم را تشدید نماید.
همین توصیههای ساده، از دل تجربههای واقعی برآمدهاند و میتوانند در کنار درمان پزشکی به بهبودی سریعتر کمک کنند.
منابع معتبر علمی برای اطلاعات بیشتر
برای کسب اطلاعات بیشتر و علمیتر درباره سندرم تونل کارپ، مراجعه به منابع معتبر ضروری است. در ادامه چند مرجع علمی و کاربردی معرفی میشود:
-
Mayo Clinic – راهنمایی جامع درباره علل، علائم، تشخیص و درمان
-
WebMD – توضیحات ساده و قابل فهم همراه با فیلمهای آموزشی
-
Cleveland Clinic – اطلاعات تخصصی و جدیدترین روشهای درمانی
-
NIH (National Institutes of Health) – مقالات علمی و تحقیقاتی در مورد بیماریهای عصبی
-
PubMed – پایگاه داده مقالات پزشکی پژوهشی برای علاقهمندان به مطالب تخصصی
مطالعه این منابع میتواند به شما کمک کند تا تصمیمات آگاهانهتری درباره درمان و پیشگیری از سندرم تونل کارپ بگیرید.
نتیجهگیری نهایی
سندرم تونل کارپ یک اختلال شایع و در عین حال قابل کنترل است، به شرطی که بهموقع شناسایی و درمان شود. علائمی مانند بیحسی انگشتان، سوزش مچ، یا درد شبانه نباید نادیده گرفته شوند. استفاده از روشهای درمانی متنوع از جمله استراحت، فیزیوتراپی، استفاده از آتل، داروهای ضد التهاب و در صورت لزوم جراحی، میتواند بهبودی کامل را به همراه داشته باشد.
پیشگیری همیشه بهتر از درمان است؛ با رعایت اصول ارگونومی در محیط کار، انجام تمرینات ساده روزانه و تغذیه سالم میتوان از بروز این مشکل جلوگیری کرد. همچنین نقش سبک زندگی سالم و حمایت خانواده در روند درمان غیرقابل انکار است.
اگر شما یا یکی از نزدیکانتان با این مشکل مواجه هستید، با آگاهی و اقدام بهموقع میتوانید از عوارض جدی آن جلوگیری کرده و کیفیت زندگی خود را ارتقا دهید.
سوالات متداول درمان سندرم تونل کارپ
۱. آیا سندرم تونل کارپ فقط در دست غالب ایجاد میشود؟
خیر، گرچه بیشتر در دست غالب دیده میشود، اما ممکن است در هر دو دست یا حتی دست غیر غالب نیز بروز پیدا کند.
۲. آیا سندرم تونل کارپ بدون درمان هم خوب میشود؟
در مراحل ابتدایی ممکن است با تغییر سبک زندگی بهبود یابد، اما در صورت پیشرفت، بدون درمان مناسب علائم بدتر خواهند شد.
۳. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر بیحسی، درد یا ضعف در دستها بیش از دو هفته ادامه داشت یا در خواب بیدارتان کرد، حتماً باید به پزشک مراجعه شود.
۴. آیا جراحی سندرم تونل کارپ خطرناک است؟
خیر، جراحی این بیماری معمولاً کمخطر است و در بسیاری موارد با بیحسی موضعی انجام میشود. دوره نقاهت نیز کوتاه است.
۵. چگونه از بازگشت علائم بعد از درمان جلوگیری کنیم؟
با رعایت وضعیت صحیح دست در هنگام کار، انجام تمرینات روزانه، استفاده از آتل در مواقع خاص و اصلاح سبک زندگی.
سلام و وقت بخیر
من مشکل سری نوک انگشتان دست دارم لطفا راهنمایی بفرمایید
سلام دکتر من این مشکل سندرم تونل کارپ را داشتم و درمان شد آیا دوبار به این مشکل دچار می شوم
سلام
من مشکل گز گز شدن نوک انگشتان دارم. ممکنه علتش این سندروم باشه؟
باسلام
آیا قفل شدن انگشت دست یعنی همین مشکل؟